Karanlýk çöktüðünde çýkýlýr yolculuklara
ansýzýn yokluklara...
Göz bebekten ayrýlýr
zehir gibi su
bereketsiz topraklarda
Güneþ batar, yürek savrulur,
terkedilir en güzel yerinde
mimoza kokulu uykular
Ayrýlýklarýn baðrýnda bahar yok olur
ayaz vurur , öyle böyle deðil
zemheri de nergisler yanýp kavrulur
Ömür biter , göðe yükselir çýðlýklar
gün doðmadan kaç defa ölünür…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.