Akşamdan Kalma Sabahlara Yorgun Bakışım

Farkýna vardýðýmda,
Gün kýsmýþtý ýþýðýný karanlýða
Gözlerimde ki ýþýk
Tek noktaydý artýk.
Uzanmýþ manalar gözbebeklerime
Neler anlatýyorlardý neler...
Haniydi artýk her soru
Hani?
Hangi taþýn altýndaydý mutluluk?
Aþklar neden yalnýzca naðmelere sýðýnmýþtý?
Saklýydý.
Neydi canýmý acýtan,
Gençliðim küsmüþ
Sanki hesap alýyordu bitkin gözlerimden.
Kýrýlgandý, mahcuptu bakýþlarým.
Neydi bu?
Bir ceza?
Bir bedel ya da
Hatalarýmýn yumaðý mýydý
Ellerimi boynuma dolatan!
Ne zaman baþlamýþtý da
Duyamamýþtým yürek aðrýlarýmý.
Yüreðimin öfkesi
Gözlerime taþmýþtý;
Gözlerim kanýyordu!

Utandým kendimden,
Kýrlaþan saçlarýmý acýtan ellerimden.
Nasýl da hor kullanmýþtým onlarý,
Nasýlda harcamýþtým yýllarýmý
Kendime acýdým.
Biliyorum
Birazdan yüzümde ki izlerden
Dizilirdi yanaklarýma
Harcanmýþ yýllarým
Kopuk kopuk, boncuk boncuk...
Birazdan içimi titretirdi yalnýzlýk.
Hakikatin ta kendisi,
Yaþamýn tuzlu tadý
Aþýndýrýrdý dudaklarýmý!

Gece, þafaða vurduðunda;
Kendimle hesaplaþmalarým,
Kendime isyaným
Kasýrgalar gibi yaðardý geceme.
Zor geçiyor artýk geceler zor...
Her gece zamanlara deli savruluþum
Yoruyor beni!
Üzüyor beni;
Kýrýk, kýsýk, yaþlý umutlara muhtaçlýðým!
Üzüyor ;
Akþamdan kalma sabahlara yorgun bakýþým!

Gül Serap
25.04.02007



Sosyal Medyada Paylaşın: