DOST BİLDİKLERİM

Güvenimi yitirim artýk herkese
Yüzümü dönsem, sýrtýný dönüyor, dost bildiklerim
Canýmý esirgemedim dost’lar uðruna
Canýma gast etti, dost bildiklerim.

Her anýmda hep onlarý anardým
Bir an görmesem de arardým
Hatýrladýkca onlarý gizli-gizli aðlarým
Gözlerimden yaþ’lar döktü, dost bildiklerim .

Ýsteseler neyim varsa veriridim
Darda kalsalar ellerinden tutar çekerdim
Þimdi dostlarý yüreðimden söker giderim
Yol’larýmý kesiyor, dost bildiklerim .

Mazlumlarý hiç bir zaman ezmezdik
Baþýmýzý önümüze eðmezdik
Dürüsttük, merttik kardeþtende öteydik
Namert’tende namertmiþ, dost bildiklerim .

Ayrý kalsak onlarý çok özlerdim
Onlar için daima dua ederdim
Maskeler düþtü, gerçekleri öðrendim
Beddua mý adý benim, dost bildiklerim.

Dostum, dostum diye beni sattýlar
Yarataný býrakýpta mahlukata taptýlar
Sýrtýmdan vurdular acýmadýlar
Kalleþ’tende kalleþ’miþ, dost bildiklerim.

Düþmandan betermiþ dost bildiðim insanlar
Dostlarým hakkýnda sözüm buraya kadar
Ýdam sehpasýn da gözlerimi baðlarlar
Daraðacýnda asýyor beni dost bildiklerim.

Mehmet EROÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: