HASRET KALDIM KAYSERİYE

Tekir’de kurulmuþ kara çadýrlarýna
Meleþip duran kýnalý kuzularýna
Eriyip de akan buz gibi sularýna
Hasret kaldým sana, ey sevgili Erciyes.

Bir dilim çemenli kuþgömü pastýrmana
Gadasýný aldýðým o güzel mantýna
"Norüyon" deyip de sarýlan insanýna
Hasret kaldým sana, ey sevgili Kayserim.

Yaylasýnda koþturup duran atlarýna
Havasýna, suyuna Uzun Yaylasýna
Göklere deðmiþ Melikgazi kalasýna
Hasret kaldým sana, sevgili Pýnarbaþý’m.

Çaðlayýp gürül gürül akan þelalene
Seni kucaklayýp saran Kayabaþý’na
Eþi benzeri olmayan yeþilliðine
Hasret kaldým sana, ey sevgili Bünyan’ým.

Yemeye doyum olmaz o güzel elmana
Görülmeye deðer eþsiz Kapuz baþý’na
Ormanýna, suyuna, o güzel halýna
Hasret kaldým sana, ey sevgili Yahyalým.

Kývrýlýp ta uzayýp giden yollarýna
Ovasýna, kýrýna, kuþuna, kurduna
Aþýk Seyrani’nin güzel torunlarýna
Hasret kaldým sana, ey sevgili Develim.

Sýra sýra dizili yeþil baðlarýna
Ýnsem oradan Cumhuriyet Meydaný’na
Dönüp baksam Hacýlar’ýna Talas’ýna
Hasret kaldým sana, ey sevgili KAYSERÝM...

Sosyal Medyada Paylaşın: