Sen yoktun Sevdamýz bende büyüdü Þenlendi anýlarla yuvamýz yalancýktan Isýnmadý bir daha Yataðýmýz Yorganýmýz Üþüdüm Üþümeden aþkýmýz Sen yoktun
Sen yoktun Çaldý kapýmýzý yalnýzlýk Bacamýz sönüverdi yalnýzlýktan Rüzgar penceremize dokundu Karanlýk çöktü odalara bir bir Hüzün siniverdi yuvamýzýn her köþesine Direndim Gücüm yettiðince Sen yoktun
Sen yoktun Geliverdi ölüm sessizce Bir yudum su istedim son kez Son kez andým adýný Kapýya takýldý gözlerim Gelmedin Anladým ki Sen yoksun Sosyal Medyada Paylaşın:
Albayraklım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.