ÇOCUKLUK
Oyuncaklardý dostum,dertlerimi açardým,
Bir yaramazlýk yapsam çaktýrmadan kaçardým.
Uçurtmamla havada hayallere uçardým,
Özlemleri taþýyan yel oldu çocukluðum.
Alýrdý rüyalarým gönlümdeki ateþi,
Kurduðum o düþlerin var mý ki þimdi eþi?
Çok da umurumdaydý dünyanýn binbir iþi,
Kaf daðýna saklanmýþ sýr oldu çocukluðum.
Zaman akýp giderdi,dalardým bir uykuya,
Yüreðimde yer yoktu,karamsar bir duyguya.
Çocukluk;hayallerle resim çizmektir suya,
Ciðerimi daðlayan kor oldu çocukluðum.
Sözlerimde olmazdý,ne nefret ne düþmanlýk,
"Küslük" diye bir þey yok,her þey kýsa bir anlýk.
Yaþ geçtikçe insaný kaplýyor unutkanlýk,
Geçmiþimi süsleyen an oldu çocukluðum.
Çamurlara çizerdim baþýmdan geçenleri,
Geriye sarýversem yaþadýðým dünleri.
Yýllar geçse silinmez o çocukluk günleri,
Kokusunu kaybetmiþ gül oldu çocukluðum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.