MEVSİMLER DİNGİN !..

yakamdan düþmez þu ayrýlýklar
sineye çeksemde seni
öldürür beni kimsesizliklerim
yar demiþim, kavrulmuþum figanlarda
dinmez üþümelerim gecelerde
el sallarým yýldýzlara
kayýp giderler eyvallah demeden
küser gönlüm dört duvar arasýna !..


çiçeklerin tomurcuklarý aç bahara
bense sana susamýþým can olmaya
kesilmiþ takatým son adýmlarda
sancýlar her yanýmý sarar
dudaklarýmdan karanfiller uzaklaþýr
güneþim gözlerde kapkaranlýk
mavi bir deniz menzilimden kaçar
martýlar suskun, mevsimler dingin !..


kaybolmuþ düþlerime kabuslar çöker
belkide son nefes alýþýmdýr
sana býraktým þiirlerdeki yangýnlýðým
kalemim tükendi, sayfalar bitti
hüzzam þarkýlar yürege sökün etti
son kadeh, bir içimlik sigaram kaldý
sýrýlsýklam ayazlara uzanýrým
can çekiþir tenim ruhum yollanýrken sana!...


Zafer Direniþ
...

Sosyal Medyada Paylaşın: