Duygu Bestelemesi - Kerem Duran

bir kývýlcým
karanlýkta hissis bir ses çýkardý
sonra parladý, ardýndan ateþ geldi,
ýsýndý her yer
yüzümüzü de basmýþtý böyle sýcak bir ter:
ve daha o zamanlar çocuktuk hepimiz,
ne de çabuk kýzarýrdýk, annemizin yaptýðý,
kýzarmýþ ekmekler gibi,

ama sonrasý hiç gelmedi,
ekmekler oracýkta kalakaldý,
doyurmamaya baþladý bizleri,
doymuyorduk iþte,
farklý türlerde acýkmaya baþlamýþtýk,
arabalara evlere, insanlara acýkýyorduk,
baþkalarýnýn mutluluklarýna acýkýyorduk,
daha çok açlýk hissettikçe
süzüldü içimizde taþýdýðýmýz ruh,
zayýfladý, inceldi ve tükendi,
duygu bestelemeleri de baþlamýþ oldu,

kader imiþ, geçer imiþ,
gülersen diner imiþ,
bir kývýlcým daha çakmadý ki uyanalým þu rüyadan
uyanalým da atalým kendimizi denizlere,
koþalým yollar boyunca,
yoruldukça sarýlalým birbirimize,
daha çok güvenelim,
daha çok mutlu olalým,
herkes bir, herkes ayný,
herkes yine dilimlendiði ekmekten dönsün geriye
ve geçsin kýzarýklýklar, kalmasýn izleri dahi
o küflü ekmek kýzartma aletinden;
kurtulsun ruhlarýmýz,
rahatlasýn,
aydýnlansýn, açýlsýn,

böylece sona ersin dünyanýn dramý,
gerçek hayata adým atýlmýþ olsun,
gerçek doygunluk gelsin artýk..
Sosyal Medyada Paylaşın: