ÇARESİZLİK YAKMADI KAFESİM

Þubat sessizliðinde, gözlerim ufuktayken
Mevsimlerin çýðlýðý, daðýlmýþtý yüzüme
Sallantýdaki hisler, duruldu birdenbire
Dilim umut topladý, karþýmdaki güneþten
Eðildim dalgalara, yutuverdim deryayý
Kordonun fay hatlarý, deðiþtirdi özümü

Çaresizlik yakmadý, yetim kafesim bugün
Kopuverdi aniden, çile döktüðüm hüzün

Þehrimin kanatlarý, yýðmýþtý beyazlarý
Menzillerim açýldý, umutla battý güneþ
Avizeler raksetti, gecenin nur anýnda
Katar katar dizildi, huzurun taneleri
Çoðalmýþtý aþk faslý, azaldý kör kuyular
Ýksir içen dillerim, coþtukça hep coþmuþtu

Çaresizlik yakmadý, yetim kafesim bugün
Kopuverdi aniden, çile döktüðüm hüzün

Bir þenlik oluþmuþtu, zemherî ortasýnda
Sýzlamadý aðrýlar, sýzlamadý sancýlar
Ateþ yaksa da kalbi, ateþ istedi kalbim
Kývýlcýmlar gelince, dönmemiþtim eyvaha
Mücevher kapý yandý, hülyalar uykudayken
Düþlerim uyanmýþtý, boyanmýþtý gerçeðe

Çaresizlik yakmadý, yetim kafesim bugün
Kopuverdi aniden, çile döktüðüm hüzün

Pervânem dönüyordu, ben dönüyordum hýzlý
Þafak yangýn deðildi, sevgilimdi sabahým
Katranlar erimiþti, aydýnlandý nur ufkum
Tutuþmuþtu hýzlýca, içimde dileklerim
Yaklaþmýþtý Kaf Daðý, yaklaþtý masal kuþu
Ben boyandým beyaza, zamanlarsa yeþile

Çaresizlik yakmadý, yetim kafesim bugün
Kopuverdi aniden, çile döktüðüm hüzün


Sosyal Medyada Paylaşın: