Köþe baþýnda bir çocuk aðlýyor,
Elinde kurumuþ yarým simidi,
Üþümüþ çýplak ayaklarý mosmor,
Aç ve uykusuz besbelli...
Çocuklar parklarda koþuþuyor,
Okulun zili çýnlýyor kulaklarda,
Emsalleri sýnýflara doluþuyor,
O, kimsesiz ve garip sokaklarda.
Kimsesizliði o seçmedi,
O istemedi böylesi korkunç dramý,
“Okuyup öðretmen olacaðým” derdi,
En aðýr þekilde öðrendi yaþamý.
Önünde ayarý bozuk bir baskül,
Poþetinde üç beþ tane kaðýt mendil,
Sen utanma, maðrur ol, her zaman gül,
Utansýn sizi bu duruma düþüren sefil...
(Sinop-27.04.2007)
Leyla Ýnan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.