-Aþký kim gözyaþlarýyla boðabilmiþ ki...-
’Bilinmez bir yerlerde geziniyor ruhum.
Sanki yaþamamýþým,
Sanki görmüþüm de unutmuþum...
Hayal meyal bir yerler,
Tanýdýklar, tanýmadýklar,
Dostlar, düþmanlar...
Kýrýk dökük eþyalar,
Yýkýlan evler...
Düþte miyim,
Düþ mü hayatýn içinde;
Bilmiyorum.
Bildiðim tek bir þey var:
Gözlerimi açamýyorum.’
’Kara gömülen bu þehir, aðlýyor bugün.
Gönül ikliminde gözyaþý saðnak saðnak...
Sensizliðin ikliminde korlarý küller örttü.’
’Korkularýn gölgesinde ezilen sevgi,
Çaresizce bakýnýyor etrafa
Ve...
’Öldü bil beni, yokum.’ diyor,
Sessizce...’
’Hoþçakal sözleri, elvedalar yetmez sevdalarý tüketmeye.’
’Bu þehir çok aðladý bu sabah,
Her yer bembeyazdý gün aðarýrken...
Kimse basmamýþtý karlara,
Sevilenler, sevenler nerde? ’
3.1.2009
Serap Hoca