HÜZNÜN ŞAİRİ

HÜZNÜN ÞAÝRÝ

Gönlümün soluðuyla, düþlere dalan hüzün
Sisten gömlekleriyle, yüzüme perde çeker
Hasretin sancýsýyla, camlarda solan yüzün
Ömrümün son demine, ölüm topraðý eker

Apansýz geldi hazan, soldu þimdi gülüþüm
Yarýnsýz günlerimde, haberini beklerim
Son yapraðýnda ömrün, sýzlýyor þimdi düþüm
Hicran olan gönlüme, gözyaþýmý eklerim

Ankara aþkýn kenti, hatýralarým sýrdý
Yaðýyorken yýldýzlar, gecelerim soðurdu
Ay yüceltir ruhumu, rüzgâr dalýmý kýrdý
Can çekiþen anýlar, hasretini doðurdu

Hiç incitmedim seni, gözlerinde sürgünüm
Ruhumu yitirmiþim, ömrümün sonyazýnda
Gönlümün çýðlýðýnda, sevdalara durgunum
Susar birden gözlerim, hasretin ayazýnda

Ruhumun yaðmurunda, gözyaþlarým ýslanýr
Kanar kalbimde yaram, sýzlýyor þimdi caným
Hýrpalanmýþ ömrümde, þafaklarým puslanýr
Yorgun daðlar gibiyim, içime akar kaným

Umutlara yürürken, ýssýz gecelerimde
Kýrýlýnca düþlerim, sevdalar bitirdiðim
Gönlümdeki hislerin, titrer hecelerimde
Ankara hüznün kenti, ömrümü yitirdiðim

Buhranlar içindeyken, aðlamasýn lâl gözüm
Gökkubbenin altýnda, vurun ki aksýn kaným
Hüznün þairi oldum, bitiyor artýk güzüm
Giderim bu þehirden, vuslata ersin caným

Coþkun Mutlu / Hüznünþairi
huznunsairi@gmail.com

Sosyal Medyada Paylaşın: