Ana kokuyor her yaným buram buram Bir zamanlar sütü kokardý bende anamýn Ah! Çocukluðum, korunaðým ana kucaðým… Bir gün büyür mü? Diye sormuþsun kendine Çok mu erken sordun? Büyüdüm iþte! Büyümeseydim keþke süt koksaydým da Ninniler söyleyip uyutsaydýn dizlerinde Ama hiç büyümeseydim… Ýnsan büyürken, kendiyle dert de büyütüyormuþ Ben çok erken büyüttüm dertleri Dertler büyürken benimle Sen de yalnýz býraktýn beni… Sitem deðil anam darýlma, aðlama sakýn! Bir damla düþse gözlerinden Yara olur kanar yüreðimde Ama çok çabuk büyüttün beni ya! Anam Daha oyuncak bile oynamadan… Þimdi, nerede bir bebek görsem Çocukluðum aklýma geliyor Hepsini kucaklamak istiyor kollarým Ama olmuyor ne kadar uðraþsam Oyuncak bebekler gerçek olmuyor Hiç biri artýk süt kokmuyormuþ… Ve anladým ki; Süt kokmak yalnýz ana’ya has bir tatmýþ...
AyNuR Sosyal Medyada Paylaşın:
Sermina Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.