BİR YALNIZ KADIN.

Hüzün var gözlerinde, niçin böyle yalnýzsýn.
Bu kaderin yazgýsý, nedenini sormazsýn.
Gönül engin bir deniz, asumanda yýldýzlar.
Her gün sevinemezsin, bazen böyle aðlarsýn.

Ya gurbet ellerdesin, ya da evinde yalnýz.
Ne eþin var ne dostun, kalmýþsýn hasta halsiz.
Bir baþýna yaþarsýn, bakmýyor ki evlatlar.
Güçsüz kalmýþ bedenin, kalmýþsýn sen çaresiz.

Cam boyuna oturup, hayaller kuruyorsun.
Sanki küçük çocuksun, oyunlar oynuyorsun.
Sessiz sakin gözlüyor, seni üzgün sokaklar.
En güzel günlerini, gençliði arýyorsun.

Eþindi dayanaðýn, o da gitti dünyadan.
Duramadýn oðlunda, ayrýldýn sen onlardan.
Gelin saygýsýz idi, býktýrdý o yasaklar.
Ne güler yüz ne neþe, ayrýldýn torunlardan.

Ýyi ki bir dostun var, ak güvercin camýnda.
Ona yem vere vere, dostluk kurdun sonunda.
Gününü geçirirsin, gelmiyor ki sabahlar.
Yalnýzlýk gerçekten zor, oðlun tüter burnunda.

Ne gelen var ne giden, böyle geçiyor günler.
Ömür bir suymuþ meðer, aktý gitti seneler.
Sen rabbinin dostusun, seni bekler topraklar.
Ne þükür var ne dua, böyle yetiþti gençler.

Gülizarda kurudu, açmýyor þimdi güller.
Kýzýnda uzaklarda, sarar seni hüzünler.
Þimdi hazan vaktidir, dökülüyor yapraklar.
Bülbül gülüne küsmüþ, ötmüyor ki bülbüller.

Elveda vakti gelir, belki de bu dünyadan.
Bir gemi ayrýlýyor, senle sakin limandan.
Fatihalar arkandan, eþin dostun komþular.
Yüce rabbim ayýrmasýn, müslümaný imandan.

Bilinmeli ki bu gerçek, böyle yaþayan çoktur.
Ya da bir huzur evi, burda yasakta yoktur.
Ayný kader yaþanýr, dertleþir ihtiyarlar.
Burada aç kalmazsýn, her zaman karnýn toktur.

Türkmendaðlý çok üzdün, bitir artýk þiiri.
Bak yaþlý büyüklerin, aðlaþýyor her biri.
Onlar misafir burda, bak yüzlere nurlular.
Ben bile özlüyorum, istiyorum kabiri.

Sosyal Medyada Paylaşın: