AĞLAMA TAN
Bir mermer sükûtu var, yanýk olan yüzlerde
Aðlýyor hep niyazlar, çýnlýyordu avazlar
Kimbilir belki doðar, belki doðmaz güneþler
Çaresizliðin suyu, hep akar derinlerde
Susuyordu rüzgarlar, aðýrlaþtý yaðmurlar
Katranlarý koyusu, yapýþtý gecelere
Yine de aðlama tan, sen hep gülümse bana
Bütün kor meltemlerim, dökülsün bir bir hana
Öfkeler yýkýp durma, nefretlerini soðut
Gülþenden nurlar topla, kafesinde bülbül yak
Yaðdýr hemen önceni, ýþýk derle zamana
Derdin yaðmurlarýný, kurut içteki aþkla
Düðüm düðüm olmasýn, nakýþladýðýn fikrin
Ters yüz et zamanlarý, çaðýrma karalarý
Yine de aðlama tan, sen hep gülümse bana
Bütün kor meltemlerim, dökülsün bir bir hana
Yollarýn çamuruna, çaresizce hiç bakma
Yakýp durma aðýtlar, çoðaltma isyanlarý
Anka kuþu sývazla, her gün aþký tazele
Sükût etme zamana, davet vakti gelirken
Dudaðýn kýpýrdasýn, ateþ yak nur altýnda
Yýldýzlarý yakala, yakala hep sýmsýký
Yine de aðlama tan, sen hep gülümse bana
Bütün kor meltemlerim, dökülsün bir bir hana
Dökül öyle dökül ki, menekþeler tutuþsun
Begonya bayram yapsýn, sümbüller seni saðsýn
Bülbül, kanarya, keklik; hüzzamý döktürmesin
Neylerim inletmesin, akþamýn kýzýlýný
Dileklerin göðü yaksýn, turnalar aþk tüttürsün
Katranlar uyanmasýn, uyandýr huzurunu
Yine de aðlama tan, sen hep gülümse bana
Bütün kor meltemlerim, dökülsün bir bir hana
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.