Nerde benim yeþil saçlý çocuklarým? Yok edip, yerlerine taþbebekler diktiniz. Kimse göremiyor gerçek tenimi, Beton maskeler giydirdiniz. Seyredemiyorum yýldýzlarýn ýþýltýsýný, Gökyüzü ile arama kalkan koydunuz. Taþýyamýyorum artýk sizi, Çelik bedene büründünüz.
Gittikçe artýyor üstümdeki aðýrlýk. Ateþim yükseliyor, eriyor buzullarým. Bu nasýl bir körlük, nasýl saðýrlýk? Önlem alýnmazsa, korkutuyor yarýnlarým. Alev alev yanýyor ciðerlerim, uyanýn artýk Görün bu vahim durumu, duyun feryadýmý! Durmazsanýz, bitirmezseniz bu katliamý Nasýl koruyayým, verdiðim temiz havamý?
Kutuplarda ayýcýklarým sembolüm oldu. Farkýnda deðilsiniz nice canlarým ölüyor. Yaz, kýþ birbirine karýþtý, Ýklimler tersine dönüyor. Grileþti yeþil alanlarým, Çehrem deðiþti, rengim soluyor.
Siz küresel ýsýnma diyorsunuz, Ýhmalinizdir, bu yaþadýklarým. Parçalar kopuyor ciðerlerimden, Dökülüyor her bir yaným. Ne olur, geç kalmadan önlem alýn! Boþlukta kalmasýn feryatlarým.
Zehra ATASOY
Hem dünyamýz temiz kalsýn Hem ülkemiz kazansýn Biraz duyarlý olalým Çöpümüzü ayýralým!
Kâðýt parçasý demeyin Atýp topraða vermeyin Binlerce aðaç kurtulur Dönüþüm için derleyin
Pet þiþenin ömrü uzun Erimez ne yaz, ne güzün Doðayý temiz tutarsan Yeþillikler görür gözün
Sosyal Medyada Paylaşın:
zehra atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.