Ýtaatin kime? Hey deli gönül!
Güzeli görünce beni saymazsýn
Bu aþk kime? Coþmuþsun gönül!
Kapýndan içeri beni koymazsýn...
Bu kadar coþkunluk aþkýn eseri
Aptaldan beterim olmuþum deli!
Görmemiþtim böyle eþsiz güzeli
Gönlüne birazcýk saygý duymazsý...
Kapýlar kilitli gönül kýskanýr
Beni de el gibi yabancý sanýr
Güzeli bulmuþta koynuna alýr
Sarýp, sarmalayýp beni koymazsýn...
Neyleyim kýskanýr gönül güzeli
Her gece düþümde kýnalý eli
Sardýkça hoþlanýr incecik beli
Sevdim derim amma beni duymazsýn...
Bir yabancý olduk ayný bedende
Anlayacaksýn sen ruhun gidende
Kalbinde hoþluk var sevda girende
Kýrlarda çiçekler, güller koymazsýn...
Ýsyan çýktý þimdi ayný bedende
Güzeli kýskandý ruhum da bende
Gönül bu neyleyim sevmiþ bu tende
Aþkýmla beni hiç rahat koymazsýn...
Ruhum bu isyaný bastýrýr belki
Senin hissin mi var seven benimki
Kara toprak senin gerçek aþkýn ki
Benim olan aþký, bana koymazsýn...
Böyle olacaksa ömrümün sonu
Bu teni yakarým býrakýp onu
Yeter artýk yeter kapansýn konu
Sürekli iðneler huzur koymazsýn...