Nefesimde hala nefesin varsa Çiçeðin böceðin adý ‘sen’le yaþýyorsa… Her akþam ayný… Çay ve sevdiðin kurabiyeler, masada “Ebruli” tüllü elbisem ve saçlarýmla Tarçýnýn kokusunu savura savura Camlarda, kapýda… Gözümle, kulaðýmla.
Ve yolun düþmüþte Uðramýþsan bana… Bak ki, gözlerin, dudaklarýn özlemiþ mi? ‘Hasret çýkarmak ister mi’ diye, kendini bir yokla. Yok hayýr,! Yine, “bir uðradým” deyip, dönüp gideceksen… Yok, öyle! Bu sefer bekleyeceksin. Öldüðümden emin olmadan Hiçbir yere gidemezsin.
Veda mý? Soðuk tenime kapalý gözlerime… Ne kokun kalacak bana Nede yüreðimi korkulara atýp Bir daha söyletme;“ya dönmezse bana” . Sýcaksa avuçlarým ‘Veda’ya hiç kalkma Yok öyle… Bu sefer bekleyeceksin Bedenim bana soðusun Yüreðimse sana. Öldüðümden emin olmadan gidemezsin. Asla!
Sosyal Medyada Paylaşın:
nurcan hayriye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.