Ey gönlüm!

Efkârýn
Bulvarýnda adýmlarken,
Sessizlik hüküm sürüyordu.

Biçare halim,
Her an karþýma çýkýyordu!
Hislerim gemsiz ve kalbim ritimsizdi!

Ahenk
Denkliði yoktu…
Bazen, derinlerden güzel’e konmak,
Ve tenini solumak, diyarlarý gezmek,
Mekânlarý okumak,

Aþk ile meþk
Yapmak istiyordu.
Ey gönlüm, cazibeler seni,
Mest ediyor biliyorum.
Atýlýyorsun, gördüðün,
Güzele, güle ve bülbüle…

Yakýnlaþýp
Meþki arýyorsun…
Güzelin gözüne, gülün tikene,
Raks eden bülbüle, bakýyorsun…

Bilmem ki
Ne söyleyeyim ey gönlüm,
Ben bigâne, sen ise periþansýn.
Hicran bizi kesmiyor!

Tende,
Bulunmak yetmiyor!
Tarumar halim bitmiyor!
Kulum, nasýl unuturum!

Hükmeden,
Ýlahi bir aþký,
Görmek istememen,
Bir gönül mü söylesene?

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: