SU YANSIMASI
çýnarcýk 17 agustos 1999
gece dolun ay denizde mum yakomozlar
serin bir esinti kulaklara klasik sarkýlar mýrýldýyor
tarifsiz bir huzurun verdigi huzursuzluk
sahilden gelen müzik yogun duygulara yolculuga çýkmýþken
bilinmez ve derinden bir ses ürpertmiþti
yer sarsýlýyor denizde yakomozlar sönüyordu
toz bulutlarý girtap olup dönüyordu
geçmeyen saniyeler mola vermiþ dinleniyordu sanki
yýllar umutlar yarýnlar mum misali sönüyordu
sonra bir sükünat ortalýgý kaplýyor
var olanlar varolmanýn manasýn çözmeye çalýþýyorlardý
ellerle yoklanan uzuvlar yerindeyse
çoluk çocuk düþünülüyordu
anne baba oglum çýglýklarý sükünatý bozuyordu
boz bir toz bulutunun içinden çimento insanlar çýkýyordu
demiri eksik kumu eksik çivisi eksik
kimi bas bas bagrýyordu acýdan acýdan acýdan
toz bulutu çöküyordu binalarla birlikte yere
yer yerindede binalar yok
taþ var toprak var beton varda bina nerde diyor
akýl oyun oynuyor inanmýyor göze
o an yaþýyor gerçekleri gerek yokki söze
umutlar yerle bir geçmiþ yerle bir hatýralar yerle bir
anbulans sesiyle irkiniyor þoktakiler
düþüyorlar ogul ana baba arayýþýna
çoktan vaz geçilmiþ maldan mülkten
canýn yongasý degil madde
canýn yongasý can oluyor o an
insanlar bagrýyor enkazlara umutsuzca
kimse varmý ,...kimse varmý
duymak pahasýna bir ses sus pus oluyor þehir
bir çýtýrtý dahi umut oluyor
veye sessizlikte umutlar soluyor
enkaz altýnda çýkmamýþ canlar pazar arýyor
yogun bedenlerden çýkmamýþken can
uzanacak el arýyor
dünya aglýyor can pazarýna bir koþturma yaþanýyor
cansýz bedenler kokuyor yavaþtan yavaþtan
toplu gömülüyor yýkamadan namazýný kýlmadan
hatta taþý dahi olmadan
böyle geçiyor bir iki üç dört ay
yavaþ yavaþ geçiyor yaralan daha bir özenle sarýlýyor
insanlar korkuyor yarýnýndan
yer sarsýlýyor artcý diye
herkes deprem uzmaný kesiliyor öncü artcý savaþý yaþanýyor
zemini saglam yerler prim yapýyor
inþaatlar buralara yapýlýp paralar kapýlýyor
ve açýklanmýyor
istanbulu bir deprem bekliyor 7.4 þidettinde
önlemler önlemler deniyor hiç bir önlem alýnmadan on yýl geçiyor
unutturmuyor kendini marmara hatýrlatýyor
ama insan iþte çabuk unutuyor
bilmiyorki
sinsi sinsi geliyor gülerek geliyor
insanlar bilmiyorki bu su yansýmasý
yok sandýgý aslýnda hayatýnýn gercegi
erol.cuce
UNUTMAYALIMKÝ DEPREM BÝR GERCEKVE BÝZ ÝSTEMESEKTE GELEN DAVETSÝZ BÝR MÝSAFÝR BÝZE DÜÞEN GEREGÝNCE AGIRLAMAK ÖNLEMLER ALMASSAK ÇOK CANNLAR YANACAK ÇOK ANALAR BABALAR AGLAYACAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.