Usta iþi çizgiler, yanaklarýnda derin, Rüya olmuþ mâzinin, hüzünlü resmi gibi. Ve alnýnda imzâsý, o derin çizgilerin, Daha henüz doðmamýþ, bebeðin ismi gibi. Ondan baþka kim varsa, sanki herkes bahtiyar, Bütün derdi tasayý, toplamýþ bir ihtiyar.
Gözleri geçmiþine, geçmiþ olana tanýk, Dinle bir çift þahidi, sana neler anlatýr. Gözlerinde o mâsum ve içinde bir sanýk, Dinle.. sana dününü, yarýný hatýrlatýr. Düþer göz kapaklarý, suçlular gibi aðlar, Her damla gözyaþýnda, tevbe kokar ihtiyar.
Eskimeyen Kitâb’ýn, âyetleri okunur, Çatlamýþ dudaklarý, aralanýnca birden. Rüzgar Karen’den eser ve rûhuma dokunur, Ressamýn adý hayat bu tabloyu resmeden. Kime sorsam cevap yok, nasýl akýyor yýllar, Sorulsa: ’Ancak bir gün’, yaþadým der ihtiyar.
Elleri buruþ buruþ, sararmýþ yaprak gibi, Kimisine mevsim yaz ve kimisine hazan. Elleri vücûdundan, sanki kopacak gibi, Ömrün sonbaharýnda, böyle olurmuþ insan. Benim yaþým yirmibeþ, bana mevsimler bahar, Güneþ yaksa tenini, üþür titrer ihtiyar.
Bacaklarý kararsýz.. adýmlarsa hep titrek, ’Yürüyecek yol yok!’ der, ayaðýndaki nasýr. Ve yok rahat bir yer ki; oturup dinlenecek, Kuþ tüyü yastýk diken, bütün yataklar hasýr. Gülü tutacak olsa, eline diken batar, Artýk gülmeler uzak, aðlar durur ihtiyar.
Baþtan ayaða bir hâl.. onun adý düþünce, Baksa görmez ihtiyar çaðýrýlsa hiç duymaz. Yemek yemez, su içmez, düþünür gündüz-gece, Uyku geride kaldý, bir ân olsun uyumaz. Sorsalar, cevabý yok, "tasan nedir bu kadar?" Tasalarýn tasasý, bildim.. tasan ihtiyar.
Histen ziyâde bir his ve sankiden cokyöte, Yolculuk ne de yakýn, sanki yakýndan yakýn. Mýrýldanýr sessizce, ölüm kokan bir beste, Vasiyeti nakarat, ’kabrimi geniþ kazýn.’ Kaygý; nasýl sýðýlýr, bu karanlýk oda dar, Ölmeden ölmek varmýþ, diyor gibi ihtiyar.
Ankara, Kasým 2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
sır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.