hani þöyle sizi gören, duyan, bilen... der ki bu adam, adam gibi adam. kim kimi bilebilir ki kim kendini bu kadar kolay, çabuk ve acýmadan yok edebilir ki... gönül ummanýnda bir sal var açýkta, boþ, sahipsiz... anýlarla dolaþýr kendince... düþüp de yollara, can mýsýn sen diye gözlerinin derinliðe bakmaya gelenin çýlgýnlýðýný yük diye almýþ o sal. romanlardan, hikayelerden ya da bilmem nelerden isimlerle seslenen yüreklerin sessiz dokunuþlarýný almýþ yüküne... kimi sevmiþ, kimi sevdiðini sanmýþ... birinde yangýn, öbüründe bir garip yel... öyle bir sevgi, öyle bir nedensizlik... sahibini ararcasýna salýnýr enginde... aþk desen deðil, sevda hiç deðil, sevgi desen yok. burda dert çok... kahverengi gözler, verilmemiþ sözler, vefayý özler, öylece gözler.
SERAP HOCA
Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.