Ardından Kalan

Bilir misin her dudaða yakýþýr derlerdi
Senin dudaklarýn gülmeyi öðretirdi gülmeye
Rüzgârlara nasýl tat verirdi saçlarýn
Gözlerin dinlenme yeriydi, sen göremedin
Yeryüzüne inmiþ bütün yýldýzlarýn.

Bilir misin pembe bu tonunu güllerde bulamazdý da
Senin yanaklarýna yerleþirdi
Cývýltýlarýn bülbüllerin dilinden düþmezdi
Ellerini tutardý ya þu ellerim
Hiç ama hiç üþümezdi.

Ah! Ah!
Nerden rastladýk aþk ve ayrýlýk gibi düþman kelimelere
Söküp aldý ne varsa hücrelerimizden
Ya da biz öyle sandýk
Ayak izleri tutuþturdu yüreklerimizi
Dilimiz tutuldu, “Dön! ” diyemedik, bakakaldýk
Yandýk.

Hatýralar sardý geceleri þimdi, uykuya düþman
Mýsralarýmýn yarýný kalmadý
Yumrukladým masalarý, haykýrdým, çýðlýklar attým da
Ayak izlerinden bir teki bile duymadý.

Biliyorum feryatlar faydasýzlýðýn tam ortasýnda
Bakýþlar suçsuz, sessizlik günahsýz
Hangi dikkatsiz lügatten kaçtýysa
Bir tek kelimenin geliþi suçluydu zamansýz.

Rüzgârlar tadý unuttu, gülümsemeler öldü dudaklarda
Pembelik uçtu yanaklarýndan
Bülbüllerin yerini her gece baykuþlar aldý
Caným, senden geriye bir tek
Bir tek sana uzanmýþ el kaldý
Sana uzanmýþ el kaldý...
Boþ bir el kaldý.

Turgut Uzdu




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: