Sevgi küpünün sýrý döküldü,
Gözyaþý ile yapýþtý kýrýlan küp.
Umutsuzluðu sarýp sarmaladý ruh,
Sadece yaralý gönül kaldý, çaresiz…
Neden ki yoklukta bile düþünce?
Nasýl bir dans ki kavalyeler ölü?
Niçin çalýnan müziði duymaz kulak
Ve kim, ne hakla aldý düþleri dehlizden?
Derinlerde bir yerlerde aðlar bir ses,
Kulak kabarttýðýmda susar da güler.
Her þeyi yalan olan bu dünyada,
Hiç kimse düþlerinin gölgesinde deðil.
Yüce daðlarýn doruðunda halka olmuþ,
Dünyayý dar eden beyaz düþler.
Ya yýkýl ey dað, düþler kalsýn yalnýz!
Ya daðýlsýn düþler, doruklar aðarsýn!
SERAP HOCA
6.2.2009
13.30