GÜL BEYAZ
Kanatsýz bir melektin beyaz gül bahçesinde.
Cemre gibi ruh bedene düþüp hayat bulmadan.
Kuþ gibi kanatlandýn hayat olup aktýn zamana.
Gül misali can olup açtýn ruh ve beden aralýðýnda.
Renklerin en güzel rengi,sevdanýn en sevdalýsý
Tomurcuk bir fidanken,koparýldýn dalýndan.
Adýn gül dü sen aðladýn, beyazdý kararlar baðladýn.
Zamansýz sarardýn, apansýz solup gittin.
Sessiz bir serzeniþ yaðmurlarý yaðdý ardýndan.
Yürekte bir fýrtýna, gökyüzünü hýçkýrýða boðdu.
Hikayelerin yarým, anýlarýn boynu bükük kaldý.
Sensiz çaresiz ve umutsuz suskun yürekler kaldý.
Hiç güneþi görmedi, gece bir çöl kadar ýssýzdý
Bir kelebeðin çiçeðe konmasýydý yaþama Sevinci
Vakitsizce uçtu dalýndan ürktü dipsiz kervandan
Ömür bahçesinden sessizce bakýp geçti..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.