ÝNSAN OLMAK PEK ZOR’MUÞ!
===========================
Akrebin kýskacýnda, tüm bakýþlar mor ýþýk,
Kilitlenmiþ kapýlar, sözde onlar barýþýk…
Çivisi çýkmýþ dünya, artýk tümden karýþýk,
……….Bu hayatta dürüstlük, gözlerde ab-ý þormuþ,
……….Kalmadý güven namus, insan olmak pek zormuþ!
Acý dolu dünyada, bunlar farklý hayattýr,
Taze gibi görünse, ta baþýndan bayattýr.
Sesini duyur haydi, ölümüne dayattýr,
……….Sararýp soldururken, her þey bizi çok yormuþ,
……….Unutulmuþ dostluklar, insan olmak pek zormuþ!
Tel örgüler kirlenmiþ, zalim adam vururken,
Pis ellerde silahlar, sakin gibi dururken…
Atýlan bombalarla, birçok fidan kururken,
……….Göklerde öbek öbek, bulutlar koyu mormuþ,
……….Þu ömürler misafir, insan olmak pek zormuþ!
Göçebe çadýrýnda, içten içe aðlarken…
Acýmasýz zalimler, bilekleri baðlarken,
Boynu bükük duruþu, yürekleri daðlarken
……….Hüzünlenen tüm gözler, ateþte yanan kormuþ,
……….Özgürlükler yasaklý, insan olmak pek zormuþ!
Kan bürümüþ gözlere, masumlara saldýran,
Oturmuþlar yan yana, yasal gibi çaldýran.
Kapsam dýþý yapýp da, tüm haklarý kaldýran,
……….Zebani var içerde, durmadan soru sormuþ,
……….Tüm canlýlar içinde, insan olmak pek zormuþ!
Hakan KURTARAN
06.02.2009-Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.