Kaç zamandýr gebeyim bu þiire ne kalem yazdý ne de yürek dayandý acý gidiþini dizelere dökmeye
sümbüllü mahallesinin çocuklarýydýk.. hiç ayrýlmazdýk iki can tek yürektik ikimiz de severdik maviyi
ayný gün doðmuþuz ayný yollarda koþmuþuz ve ilk defa aþýk olmuþtuk o mavi gözlü adama.. nasýl da gülmüþtük acýyla karýþýk birbirimize anlattýðýmýzda
kardeþ bilirlerdi bizi sen ’ önce ben teyze olmalýyým’ derdin bense bembeyaz bir gelinlik düþlerdim çok þey istemiþiz be Firdevs ne sen yiðenini görebildin ne de ben gelinlik giyebildim
uzun yaz gecelerinde gökyüzünü seyreder denize benzetirdik.. martýlar uçururduk ay ýþýðýnýn koynuna.. her yýldýz kaymasýnda dilekler tutar umutlar büyütürdük geleceðe
içime doðmuþtu sanki kan ter içinde kabuslardan uyanmýþtým o gecenin sabahýnda
söz vermiþti kahvaltýya gelecekti bekledim bekledim ’ bu uykucu kýz ekti beni’ dedim
nerden bilirdim gece yarýsý beyin kanamasý geçirip hastahanede can verdiðini
nefesim boðazýma gömüldü yer gök baþýma çöktü kefene sarýlýydý cansýz bedeni
o gün bu gündür sevmiyorum ne varsa beyaz olan ne varsa ölümünü hatýrlatan
senden sonra hiç arkadaþým olmadý halimden anlayan hüznüme sevincime ortak olan yapayalnýzým be firdevs
olmadý bu böyle olmadý vedasýz gitmezdin sen hele bensiz.. bakakaldým ardýndan öyle çaresiz
söyle Firdevs söyle canýný alan azraile söyle beni de alsýn öteki tarafa usandým artýk bu dünyanýn derdinden
Sosyal Medyada Paylaşın:
jiyanamin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.