İNSANLIĞIMDAN UTANDIM

Ocaðý sönmüþ evler
Kapý eþiðinde titreyen çocuklar
Ekmeðe katýk arayan analar
Rüzgara karþý duran babalar
Gördüm...

Issýz sokaklardan geçtim
Parklara mýhlanmýþ ayyaþlar
Yangýndan kaçan yürekler
Cirit atan þerefsizler
Gördüm..

Pazarlýða maruz kadýnlar
Ensesi kalýn adamlar
Paraya kul olmuþ serseriler
Yolculuða çýkmýþ yolsuzlar
Gördüm...

Kodamanlara satýlýk kýzlar
Yeri gökü inleten feryatlar
Puþta el açan yarým akýllýlar
Yataðýnda ölümü bekleyen hastalar
Gördüm...

Yürüdüm yürüdüm
Yaþama sürgün
Ölüme gebe
Hayatlardan geçtim...

Ýsimsiz mezar taþlarý
Ana rahminden koparýlmýþ ceninler
Parçalanmýþ cesetler
Kokuþmuþ beyinler
Gördüm...

Gördüklerini görmezden gelen
Kansýzlar gördüm
Gözlerime yaþ
Yüreðime isyan gömdüm..

Titredim
Sarsýldým
Ýnsanlýðýmdan utandým...


Sosyal Medyada Paylaşın: