Miş'li geçmiş zaman

Ýlkbahar kokulu günlerde
Diyorum ki hep
Ah þu ayrýlýk seni de alýp gitmese
Ben ne yapsam olmuyor
Bir tek “sen” olamýyorum
Bu saðanak yaðýþlý günlerde
Büyüyor gidiþin içimde
Ve ben baþka “sen” yokmuþ gibi
Hep sana yazýyorum þiirlerimi
Sensiz baþlayan þiirlere
Ýmar izni vermiyor kalemim
Ama artýk,
“Sen gittin” cümlesinin öznesinin sen
Ben de nesnesi,
Öznenin yaptýðý iþten etkilenen
Sen gittin
Senden geriye,
Hayra deðil haybeye yorulmuþ düþler
Usanmýþ bu durumdan kelimeler
Geciktirilmiþ,
Sýrasý gelenden devralýnmýþ aslýnda
Koþaradým ölümler
Ve hepsi gibi
-Miþ’li geçmiþ zamanlardan miras
Kulaktan dolma acýlar kaldý
Zaman milattan önce bin bilmem kaç
Miþ’li zamanlar yine
Denirmiþ ki,
Sesinin özel bi yankýsý var
Dibini kaybetmiþ kuyularda
Görülürmüþ,
Iþýk vurduðunda tenine
Tutuþur zaman,tutuþur gölge
Tutuþurmuþ ev,ocak,dükkan,mahalle
Ve bana sadece
Yangýnda asla kurtarýlamayan
Bir çift mavi göz kalýrmýþ
Yanýlýrmýþ,
Gittikten sonra
Bir daha sana þiir yazmam sananlar yanýlýrmýþ
Ve bilinirmiþ ki,
Yemin en büyük yalan
Ne söz versen tutamazsýn
Hangi kalýba girersen gir
Ýlk olaný asla unutmazsýn!

Sosyal Medyada Paylaşın: