Dünya koskocaman bir harabe, Ve ben eskimekteyken. Aklýmdan sökemediðim, Zamk oluyorsun. Yürüyor baharým, Vadilerden tepelere. Yaralý bir geyik oluyorsun, Ala þafaðýmda.
Uçurumlar büyüyor, Göz yaþlarýmýn saðnaðýnda. Yeniden demir atýyorum, Çalkantýlý sevdalara. Umutlarým fýrtýnalarda, Alabora oluyor yokluðuna. Ve yine hüzünlerle ben, Son bahar oluyorum.
Baþýmdaki sevdana, Ve bir tutam saçýna hasret... Yollarýna sürgün oluyorum Gün batarken her gün. Yenik düþüyor gözlerim Gök yüzünün karamsarlýðýna, Özlenen hep sen oluyorsun bir tanem. Murat Yanç Sosyal Medyada Paylaşın:
MUNZURLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.