Annemin Sessizliği

-Annemin anýsýna-

saðýma soluma döþediðim yalnýzlýktan
sesin sýzýyor anne
bugün tam bir yýl dört gün oldu
ve bir garip sensizliktir
delhizlerime saklanan.

bomboþ...yerin bomboþ anne
yýl boyu geceler savaþýr gibi gelip geçti
ve hep uðultulu yeller
allý turnam türküsü radyoda seni bekledi.

hüzünlerinin tadý kalmýþ gözlerimde
yorgunluk sinmiþ yüzümün buðusuna
baharsýz da kaldýk
uzun yolculuðunun izidir
belleðimde bir yýllýk kimsesizlik tutunur sancýsýna.

rüyalarýmýn limanlarýna demirlemiþim gemilerimi
yaðmurlarýn öfkesi karýþýr Kubaba’nýn ýrmaklarýna
ve konuþmadýðýmýz herþey
bir aþk gibi bakar yokluðuna.

yokluðunla donatmýþým kendimi
hiç kimse sen gibi sevmez,bilmez miyim
kederim ömrümden aðýr,aþk gibi tutkun
ve özlemim koþar ardýndan
býraktýðý soluklarý yutkunur.

saðýma soluma döþediðim sensizlikten
düþ kýrýklarý toplarým
dilim yaralýdýr artýk
takadým yok
ayrýldýðýn gecede kayan yýldýzlara bakarým...
sen gibi bakarým...
kendim gibi bakarým...
Robin gibi bakarým...

Zeki Nurçin


Sosyal Medyada Paylaşın: