/...Gün batmak üzereydi Dalgalar tiz bir keman sesi edasýnda Okþamaktaydý ruhu.../
Eller cepte, Gözler yakamozlarý seyirde Ay belirmiþ, Yýldýzlar yine köþe kapmaca halindeydi...
Sessizce oturdu sahile þair Dalgalarýn serinliðine bedenini Rüzgarýn esintisine saçlarýný salýverdi Iþýldayan mavi/yeþil gözleriyle Hapsi vacip olan sevdasýnýn Azad mektuplarýný yazdýrdý Deniz yýldýzlarýna... Mühürletti en koyusundan Mürekkep balýklarýna... Ve Salýverdi istemsizce sevdasýný. Bakakaldý ardýndan...
Bu sevda öyle bir sevdaydý ki Titretti deniz fenerlerini... Saçtýrdý midyelere incilerini... O kadar heyecanlý ve korkusuzdu ki Utandýrdý dalgalarý/köpüklerini...
Yeni doðmuþ bir bebek saflýðýnda Hayatýn kirlenmiþ yüzünü görmeden Platonikliðin acý hissine kapýlmadan Balýklama atladý denize...
/Kurtarabilene aþk olsun dedi þair Bu sevdayý sevebilene aþk olsun..../