yangýn yeri yürekler sevmeye korkar olduk sevgili sizler mi yoksaydýnýz yoksa biz mi kaybettik içten sevgimizi
en zor olandýr sevdiðini unutmak bilir misin? ardýna bakmadan geçmiþe veda etmek gözlerine düþse de hüznün o matem rengi vakti gelmiþse eðer hiç bir þey miadý dolmuþ bir aþktan daha fazla can yakamaz
hadi korkma gelecek gelmedi daha her zaman bir ümit yepyeni baharlar saklar yeterki kaybetme sevme kabiliyetini en kötüsüdür o hiç bir þeye ve hiç kimseye açmamak yüreðinin sýrrýný, içinde keþfedilmeyi bekleyen gizli bahçeni. orada açacak ne menekþeler, kokularý mesteden karanfiller var yeter ki umut et ve korkma acýtsa da bazen aþký duymadan geçecek bir ömre yazýk kanma feryatlara ve aðýtlara bir zamanlar sevince aþkla coþan kalbin tanýk giden gittiðiyle kalsýn yeter ki terketmesin kalbimizi o alemlerin rabbi,en yüce konuk!! Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesude Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.