SEBEB-İ ZEMHERİ

Toplanýr ahali davul çalýnýr;
Daðlarla bulutlar bir güreþ tutar.
Biri peþrev vurur biri salýnýr;
Güçlü olan tozu dumana katar.

Omuz verir daðlar bulut sallanýr;
Tutulur nefesler yüzler allanýr.
Sinsice fýrsatlar tek tek kollanýr;
Her biri kendince bir týrpan atar.

Daðlar indirince rakibi yere,
Bulut için yoktur artýk hiç çare.
Rüzgâr ýslýk çalar tükenir süre;
Yýkýlan sessizce uzanýp yatar.

Þimþek öfkelenip atar mýzraðý,
Yaralar baðrýndan pehlivan daðý.
Yaðmur hýrçýnlaþýp kýrar bardaðý,
Oradan kaçanlar doluya çatar.

Karlar tuz basýnca açýk yaraya,
Savaþ ilan eder sema, karaya.
Hücum için hepsi geçer sýraya,
Yýldýrým zirveye ok gibi batar.

Bu savaþ sürmekte yýllardan beri;
Saldýrýr bulutun bütün neferi.
Daðlar inat eder çekilmez geri;
Bu yüzden baþýnda hep duman tüter.

Sosyal Medyada Paylaşın: