Öðrendikçe cehlimin! Farkýna vardým dostlar.
Hiç bir þey deðildim ki, zaten naçardým dostlar.
Güç ve kuvvet vermezse, yaratan makamýndan;
Aval-aval öylece durur, bakardým dostlar!
Kâinatta bir zerre deðil! Bildiklerimiz;
Onlarda onun lütfü, yoksa sakardým dostlar!
Bizim dediðimiz þey, ondan öðrendiðimiz;
Bana kalsa daima, þerre akardým dostlar!
Bilgiçlik taslayana, þaþýyorum ben artýk;
Elimden gelse idi, cehli yakardým dostlar!
Gözle görünmez bir þey, yýkýyor yere bizi;
Görebilsem yakama, alýr takardým dostlar!
Yeri yaracak gibi, yürüyor bazý zevat;
Göðe ermek ne mümkün! Nasýl çýkardým dostlar!
Bilsem sade kendimi, yeter de artar bana;
Rabbimi de bilirdim, kibri yýkardým dostlar!
Aczimizi bilmenin, ilmini lütfet bize;
Bu sayede belki de, ýþýk çakardým dostlar!
En yüce makam elbet! Aczi-yet makamýdýr;
Ah bir kavuþsam ona, edep vakardým dostlar!
Garibi-Salih Yýldýz……01.02.2009
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.