Bİ VEFA!
Bi vefa insaný boþa sevince
Gece gündüz gözün yaþý silinmez
Sevdiðin kalbinden seni silince
Yapýlan iyilik asla bilinmez
Düþersin nadanýn körün eline
Dolayýp faþ eder âlem diline
Bin kabahat bulur kýzýl gülüne
Vefasýz âþýkla yolda yürünmez
Gözü yere çalar dili incitir
Böyle sevilenden yayýlmaz ýtýr
Alýnca baþýný daðlara götür
Böyle sevdalardan vefa görünmez
Bi vefa olanlar namert olurlar
Böyle sevdalýlar hep dert bulurlar
Her gündüz her akþam yasa gelirler
Akýl baþta olan asla sürünmez
Biz boþa, boþ yere sevda çekmiþiz
Mutluluk isterken keder ekmiþiz
Ömür tarlasýna tasa dikmiþiz
Çileyle, acýyla sevda derilmez
Nankör kullarýndan usandým kaldým
Bende nasip aldým dersimi aldým
Sonunda anlayýp ummana daldým
Mevla istemezse nara girilmez
Þükür ki, sonunda bildim kendimi
Selleri önledim kurdum bendimi
Hakka baðlamýþým artýk gönlümü
Böyle âþýklardan rýza sorulmaz
Mustafa Göktekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Göktekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.