Dost Bir Gül

varlýk dolu sofralarda oturdum
fakir sofralarda yokluðu da yedim
her zaman da bir kötüsünü düþünüp
þükrettim, þükrettim

kendi avuçlarýmý koyup göðsüme
deli yüreðimi sabahlara kadar sokaklarda gezdirdim
bazen gerçekten sevildim
gerçekten sevdim

vuslatý kokladým dudaklarda
avuçlara aþkýmý yazdým kan sýcaðýyla
doyasýya sevdiðimi söyledim de
bir türlü sevmeye doyamadým

sudan bahaneler dinledim
topuk seslerinin kaldýrýmlarý çýnlattýðýný duydum
bilemezsiniz ne zor olduðunu
gözlerimin söylediðini dilimle söyleyemedim

yanaklarým sellerle tanýþtý ýssýz gecelerde
gülümsemeyi unuttuðum zamanlar çok oldu
sevdalarýn en güzeline vurgundum
yýldýzlarý dolaþmaktý maksadým ýþýltýlý gözlerde

çoðu ihanetler karþýladý beni
kelebek kanatlarýnda kurtlanmýþ duygularla tanýþtým
uçurdu rüzgârlar, sonbahar acýlarýný getirdi
önceki halim gibi, bu halime de alýþtým

sabýr gerekirmiþ gerçeði bulmak için
yýllara yayýp da geceler boyu bekledim
hülyalarý serip gönül bahçeme
dost bir gül daha ekledim.


Turgut Uzdu




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: