Gecenin kör karanlýðýnda,bilinmeyenin doðum sancýsý,
Yalnýzlýðýn,sensizliðin hiç bitmeyen acýsý.
Elim,kolum baðlanmýþ bir esir gibi adeta.
Çaresizce dolanýyorum,karanlýðýn kucaðýnda.
Kaçtým önce senden istemedim sevgini.
Bilmiyordum,beni gerçekten sevdiðini.
Git diyordum ama istemiyordu yüreðim.
Paramparçaydý kalbim koparýrken baðýmýzý.
Yaþamaya çalýþtým sensizlik ikliminde.
Olmadý ,yapamadým med-cezirlerinde.
Kararsýzlýðýndý yaptýran bunlarý bana.
Sev istemiþtim sadece benim gibi sen de.
Uzattým ellerimi hissetmiyor musun?
Hýçkýrýyorum sesimi duymuyor musun?
Gözyaþlarým sel oldu görmüyor musun?
Sensiz yapamayacaðýmý bilmiyor musun?
S.A
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.