VEFASIZ...

VEFASIZLIK …
Þöyle bir çevrenize bir bakýn, vefasýzlýk ne kadar da bizi esir etti kendine?Ýçimizi ne kadar da yosun gibi bürüdü?
En yakýn dostunuz,en deðer verdiðiniz üç kuruþ için bir anda nasýl da býçaklýyor sizi arkanýzdan?
Ýyi günde canciðer ,kötü günde bir yabancý gibi nasýlda uzaklaþýyor en dost bildikleriniz?
Zaman, usulca bir nehir gibi geçerken,içinde yaþadýðýmýz þu dünyada kirleniyor ne yazýk ki …
Gerçek dostluklar bir zaman geliyor ki,kaybolup gidiyor,vefasýzlýkla koyun koyuna kalýveriyorsunuz günü geldiðinde…
Sýcak yaz günlerinden biriydi.Ziyaretine gitmiþtim bir hastanýn.Saðlýklý ve varlýklý günlerinde yakýnlarý,eþ dost ,akrabalarý,etrafýnda pervane olurken ,hastalandýðýnda ise uðramaz olmuþlardý.bir kaç metre uzaklýktaki kardeþi bile onu sormaya gelmiyordu þimdi.
Dedim ya; insan düþmeye görsün…
O ruh halimle elime kaðýt kalem alýp bir þiir yazývermiþtim oracýkta.hala saklarým o þiiri yanýmda.ne zaman ki ;vefasýzlýktan bahsedilir,o þiir gelir aklýma,duygulanýrým…
Bu þiiri vefasýzlýða uðramýþ bütün insanlara armaðan ediyorum.
VEFASIZ…
Ey kendini bilmez insan,
Ey aciz yaratýk,
Ey iki yüzlü melek maskeli þeytan.
Bir çamur zerresinden olup,
Ana rahminde þekillenen insanoðlu.
Nasýl bu kadar nankör ve de bedbaht olursun?
Ayný tohumdan üreyip,büyümedik mi beraber?
Ayný lokmayý genzimize indirmedik mi?
En kötü zamanlarda bile,beraberce iyilik dualarý dilemedik mi?
Düþmanlara inat…
Bir elin beþ parmaðýydýk ayný zamanda...
Tüm kötü duygularýmýzý beraber ,
Kusmadýk mý?
Bir iyilik beklerken,kötülük bulduk ensemizde.
Dost beklerken ,aydýnlýk sokaklarda,
Tüm ýþýklar sönüverdi yüzümüze ,din kardeþim!
Yorgun akþam sohbetlerinde ,türküler mýrýldandýk sahi?
Ya þimdi?
Þimdi ,neden aðýt yakýyoruz, söylesene?
Ben, þimdi ,hasta ve soðuk yataðýmda,
Ölümü bekleyen ben…
Sense karþýmda,yalancý bakýþlarýnla,
Beni deðil,
Aslýnda kendini kandýrýyorsun…
Benim gibi,sen de ektiðini biçeceksin,
Sakýn unutma.
Bizler, iki kardeþ, iki de candýk halbuki,
Þimdi yollarýmýz ayrýlýrken,
Bir gün gittiðim yere ,
Seni de götüreceðim ,
Sakýn unutma!...
Yalancý sohbetlerindeki sýcaklýðýný,
Ölümün soðukluðunda,
Ne kadar dindirebileceksin?
Merak ediyorum…
Giderken,
Arkamda dökülüveren,
Gözyaþlarýyla,
Boðulacaksýn!..
Bildiðim baþka bir þey;
Sen, bu çevremdeki kalabalýðý,bulamayacak,
Yalnýz sen!
Sen aðlayacaksýn!..
Vefasýz!...

Sosyal Medyada Paylaşın: