GÖZLERİN ARADIĞI ABLAM

Ablam’dýn bizler için
Kendimizi bildik bileli
Sonra bir Abi oldun baþýmýza
Ve sonra da bir Baba
Kýz olmanýn narinliðini bir tarafa koydun,
Dertlerini diðer tarafa.
Hayatý ve o yaþanasý zevklerini
Bir köþede öylece býraktýn.
Yýllar geçti…
Ýçindeki kýz büyümekten vazgeçti
Ama sen vazgeçmedin.
Sabrýna sabýrlar kattýn
Kalbin taþ oldu, çatladý
Bu öyle bir çatlamaydý ki;
Sahip olduðu yumuþaklýðý
Kaybetmedi o anda bile!
Sigaranýn o dumaný bile
Aðýr aðýr uzaklaþýyordu senden
O senden ayrýldý
Sense inadýna onu çekmekten geçmedin.
Aðlaman da sessizdi
Týpký sevinçlerinde olduðu gibi
Ve aramýzdan ayrýlýþýn da çok sessiz oldu
En mutlu anýnda yaþadýðýn sevinç gibi!
Farkýnda dahi olamadý çoðu kimse
Onlar da inanmak istemedi bu sessiz vedâna.
Tüm sevenlerin,
Aþýklarýn
Ve bu hayatta gönlüne ulaþabildiðin herkes
Gelmiþti seni uðurlamaya
Rahmet yaðýyordu topraklara ince ince
Seni Yaradan’ýn huzuruna gönderirken
Yer de þahit oluyordu buna
Ona bakarak gök de
O an okunurken ezanlar
Bir baþka oldu iftarýmýz
Ve sonra sahurumuz.
O gün tuttuðumuz oruçlar var ya
Hepsi birer anlam daha kazandý
Ve o gün inadýna
Kimse orucunu bozmak istemedi.
Sensiz ilk anlarýmýzý yaþarken o gece
En uzun geceydi o, 21 Aralýk
Saatler bile geçmek bilmedi
Onlar da ilerlemek istemediler
Ama ilerlemekti görevleri bizim gibi
Bizim hayatta ilerlemek zorunda olduðumuz gibi
Herkesin aðzýnda ayrý ayrý
Adýna rahmetler okunurken semalara
Gözlere hiç uyku girmedi o gece
Gözler hep aradý durdu O’nu o gece
Daha sonraki gecelerde de arayacaðý gibi.
Çünkü o gözler;
Bir Ablasýný,
Bir Abisini,
Ve bir de Babasýný göremeyecekti artýk…

Tarih: 31.12.2000
Saat: 23:25
Yer: Alâaddin Keykubat Yurdu/Konya








Sosyal Medyada Paylaşın: