DAMLA

DAMLA


Bir dost bir dostuna soruyor;
Bunca dost bir arada, neden toplandýk?
Ayrýlýk vaktimiz geldi, helâlleþmek için.
Gidilecek yer neresi?
Kaynaðýmýz.
Kaynaðýmýzýn sahibi kim?
Benim,
Senin
Ve diðer dostlarýn
Gönüllerini yaratýp da
Ýçine aþký iþleyen.
O zaman hakkýný helâl et.
Ýlk kaynaðýmýzýn da,
Son kaynaðýmýzýn da
Sahibi olana gitmekteyim.
Diyen o damla
En son dile getirmek için aþkýný
Bir göz yaþý olup süzülüyor
Sessizce…
“Allah” diyerek.

Sonra damla, damlalar oluyor
Bir doluyor bir boþalýyor
Sonra bir pýnar.
Ve o pýnarla yýkanan gönüller…

Her biri sessizce akýp gidiyor yavaþ yavaþ,
Sanki aþký ilk kez tanýmanýn heyecaný gizli her birinde
Belki de birbirlerini son görüþleri bu.
Kimi zaman vedalaþamadan gidilen bir yolculuk
Biri oradan biri buradan çýkýyor yola…
Sýrasý gelen hiç zaman kaybetmiyor
Biraz da hazýr olmanýn verdiði mutluluk olsa gerek!
Ve arkaya bakmadan gitmek tek tek…
Akýllarýnda hep bir gün buluþacaklarýnýn hayaliyle
Varlýklarýný sürdürmek kolay olmasa gerek.
Hep bir aðýzdan verilmiþ sözleri dillerinde
Görseniz öyle bir narinlik var ki hareketlerinde!
Uzun zamandýr görmese de insan o hep benliðinde…

Kimi zaman bir üzüntü,
Kimi zaman bir sevinç
Tetiklese de onlarý
Sanki kimi zamansa sýrf niçin var olduðunu
Bizlere haykýrýrmýþçasýna çýkýyor karþýmýza
Her ne kadar bu haykýrmalarýn farkýnda olamasak da!
O damla ve onla beraber olan dostlarý…

Tarih: 11.12.2003
Saat: 02:00
Yer: Alâaddin Keykubat Yurdu/KONYA

Sosyal Medyada Paylaşın: