Ah kalem! Yýllarca sisler içinde.. Acýlar içinde kalmýþsýn! Haberim olmamýþ, Üzüldüm... Nasýl oldu bu? Vay be! Meðer neymiþim ben! Bir gözümün... Görmede zayýflýðýný bilirdim, Ama ya gönül? Yok ya! Gönlü kör deðilsindir sen! Hiç deðilsin, Kahýr kalabalýðýna,gelmiþsindir.
Ah kalem! Ben hayatta... Öncelikle, Kendime,tutkundum, Sonra da sana, Tamam! Oysa sen? Neyi mi? Ben ki seni! Yýllarca sisler içinde... Tütün otlarý içinde, Acýlar içinde unutmuþum.
Oysa,mütevaziyimdir, Sen bilirsin beni, Beni benden, Daha çok iyi bilirsin! Öyle iþte! Unutulmak varsa! Muhatabý,unutmakmýþ, Güya unutmuþum seni kalem! Velakin illa, Sen de beni.
Müfide DECDELÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.