Ben ölmeden kefenimi gömdüm. Bir musalla taþý, Birde içinde bedeni eksik. Beyazý kirletir mi? kara toprak. Ben ayý yerde gördüm.
Ruhumu gördüðünüz zaman göklerde Çýkartýn kefenimi, gömün bizi birlikte. Ben ölmeden kefenimi gömdüm. Bari þu kara topraklarýn Yabancýsý olmayalým ikimizde.
Dört kollunun bir tarafý çökmüþ. Meðer ne az sevenimiz varmýþ. Þu dünyada ne kadar yalanmýþ. Giydin mi? kefeni, girdin mi? topraða, Ýþte o zaman görürsün Hangisinin yüzü kara. Ben ölmeden kefenimi gömdüm.
Dokuz tahtanýn altýnda, Kalýrsýn toprakla baþ baþa. Cemaat gittiði an, sýra geliyor son duaya. Ýmam okur okumaz Vuruyorum kafamý tahtaya.
Ruhum arþa ulaþýrken Naaþým sanki Yerin yedi kat altýnda. Ben ölmeden kefenimi gömdüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
nadir civan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.