Gözler resmederken kendi aynasýnda
çocukça bir gülücük perdeleri kaldýrýr havaya
bir üveyik teleðini býrakýr
uçurur ellerimizdekini
kar tanesidir düþen nar çiçeði kokulu
onda bahar kokusu gezinir meyveyi þerbetleyen
tende aþk gezinir þiirdir döþenen
bir ben eskitirim kirpiklerimi
bir onlar tutar hayattan geçenleri
baharýn rüzgarý
beni sana savuracaksa
þair gözlerim sadece seni görsün
kuman þiir eceline hecelerimde
bahar diye gömülsün