KENDİ MASALIMI ANLATTIM GÖZBEBEĞİME

Yüreðimin lambalarýný söndürdüm
Gözlerimde sabahladý yalnýzlýðým
Kendi çöplüðümden topladým hayallerimi
Mektuplara sýðmadý hasretlik sözcüklerim
Paramparça makamýndan çalýyordu aynalar
Anason tohumlarý serptim dudaðýma
Neyzenin nefesinde kokuyordu sarhoþluðum
Usulca kara duvaðýný kaldýrdým gecelerin
Alevden sürmelerini çekmiþti yýldýzlar
Sararan yapraklarda intihar teþebbüsü
Sigara dumanýmýn inceden tebessümü
Canýmýn topraklarýna su verdi bulutlar.
Çatladý nar kabuðum, kadehimde taneler
Ne büyüler bozdum kahve fincanlarýnda
Hüzünler karaladým bembeyaz sayfalara
Sabrýmý öðüttüm yel deðirmenlerinde
Bir güneþ büyüttüm sadece ikimiz için
Zorla susturdum kalbimin sesini zorla…
Oysa, zorla güzellik olmazmýþ nerden bilirdim! ...
Bu þehri çiðnedim ayaklarýmýn altýnda
Notasýz þarkýlar dinledim sabaha kadar
Kendi masalýmý anlattým gözbebeðime…

þiir: Sedat ERDOÐDU

Sosyal Medyada Paylaşın: