MeLuN

Fýrtýna var havada!
Bahçede nar aðacý
Tek yapraðý kalmamýþ,soyunuk,
En tepesinde,mostralýk,
Ýrice yalnýz bir nar var.

Muhtemel aðrýlar kaplamýþ,tüm vucudunu,
Ýçine iþlemiþ fýrtýnalar...
Uzak durmalýsýn!
Takýlmamalý,yine zihnine!
Ruhunu þeytana satmýþýn birisi,
Günü gecesi olmayaný,
Baþtan sona gürühu!
Baþtan sona melaneti.

Kiminin deli dediði...
Kiminin de akýllý...

Ýþte o kiþi,
O,olmayasýca melun iþte,
Seni kahýr ismiyle,kahretmedi mi?
Hastalar,hastasý etmedi mi?
Hani nerede senin,
Nuh Nebi,tarihinden kalma bastonun?
Nerede yazýlý kaðýtlarýn?
Anýlarýný önce...
Yakýp yýkýp,
Seni,mahfetmedi mi?
Etti.

Be hey vicdansýz!
Ne sandýðýný býraktý,
Ne sepetini.

Banka dolusu...
Paralarý varmýþ,
Dört bir yerde arsalarý,
Vesaire vesaireleri...
Daireleri...
Yetmedi.

Ýncir çekirdeðiydi,bunlar ona!
Diþinin kovuðunu doldurmadý,
Velakin,öldürmek için,
Bazen,
Ýlla da silah gerekmezdi.

Ýþte sen,manevi deðerleri çok yüksek...
Güzellikleri...
Yaþam ayarlarýný,
Ýhtiyaçlarýný...
Çöpe atan,
Bir meluna,mecburi muhatap kalmaktan,
Öldün öldün,dirildin,
Dirildin de...
Yine de öldün.

Müfide DECDELÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın: