EMANETİM VAR SENDE
Ey Ýstanbul !
Ey metropol !
Ey koca þehir !
Sen þehirlerin kralý.
Yolda koyma gözlerimi.
Yakma baðrýmý ne olur.
Yetim yavrumu koydum,
Senin baðrýna
Þimdi bir emanetim var sende.
Senden ricam ne olursun,
Çok iyi koru, yavrumu bas baðrýna
Görmesin kem gözlü, kötü ruhlular.
Sakýn ola sakýn
Onu bozuk para gibi harcama.
O bana babasýndan yadigar
Benimde sana emanetimdir
Sakýn unutma.
Mecburum býrakmaya
Yetim yavrumu.
Ýyi bas baðrýna
Yaramaz kullara kaptýrma!
Çünkü o benim yetim yavrum
Göz bebeðimdir.
Cambazlarýn fettanlarýn kol gezer
Yetmiþ iki buçuk millet yaþar
Senin baðrýnda.
Ýyi sakla ne olur
kötü gözler görmesinler yavrumu.
Gün ýþýðýný yeni gören tay gibi toydur.
Cahil getirdim onu sana okusun diye.
Tahsilli ehil adam olarak almak isterim.
Emanetim, ilkin ALLAH’a,
Sonra sana dýr.
Ey metropol, ey Ýstanbul ,
Ey koca þehir.
Sakýn ola bu ricamý unutma.
Okut büyük adam olarak geri ver bana.
O bana babasýndan yadigar,
Benimde sana emanetimdir.
Kötü ruhlulardan koru yavrumu.
Ey metrepol,
ey Ýstanbul,
ey koca þehir.
EmineErdem. 1992
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.