Þehit Annesi,
Þehit Babasý,
Þehit eþi,
Þehit çocuðu,
Þehit kardeþi olmak öylesine büyük bir onur ki;
o onurun acýsý da bir o kadar aðýr…
Evlatlarýnýn resimleriyle uyuyan anneler,
bir annenin hýçkýrýk seslerine boðulan o kara kapkara geceler,
birbirlerine gözyaþlarýný göstermemek için birbirinden kaçan aile fertleri,
cehenneme dönen bayram sabahlarý…
Sadece adý bayramdýr;
aslýnda bir bayram deðildir o sabah,
bayram gecesi mahþer bekleyiþi gibidir,
hiç kimsenin gözüne uyku girmez sabah olur,
hiç kimse bulunduðu yerden kýpýrdamak,
aile fertlerinden biriyle karþýlaþmak istemez.
Herkes kendi köþesinde sesiz sesiz aðlar…
Ama çare yok,
birer birer odalarýndan çýkar aile fertleri baþ önde;
birbirlerinin yüzünü bakamazlar.
Abdestini alan bir kurtuluþmuþ gibi camiye kaçar.
Bayram namazý da bir kurtuluþ deðildir ki.
Ardýndan mezarlýða gidilir,
tanýdýk tanýmadýk herkes ÞEHÝDÝN mezarýnýn yanýndan bir fatiha okumadan geçmez.
Aile fertleri biraz onurlu, gururlu bir o kadar da korkarak birbirlerinden kaçarak
ÞEHÝDÝN mezarýnýn baþýnda toplanýrlar,
hepsinin gözleri dolu dolu, baðýra baðýra aðlamamak için kendilerini tutarken
düðüm düðüm olur boðazlarý…
Mezarlýktan çýkýlýr aðýr aðýr ama o kadar aðýrdýr ki adýmlar
eve varmak istemez bedenler…
O kaçýnýlmaz an gelir.
Ýçleri buruk bir þekilde avludan içeri girilir,
evin kapýsýnda bir an duraklanýr,
içlerden geçen tek þey vardýr ( ne var o da burada olsaydý ).
Aðýr aðýr adýmlarla ilerlerken,
gözleri aðlamaktan kan çanaðýna dönmüþ ÞEHÝDÝN anasý karþýlar evlatlarýný.
Ýþte o göz göze gelme anýnda kýyametler kopar adeta,
o ana kadar dolup dolup boþalamayan gözler, saðanak yaðmurlar gibi indirir;
gýrtlarlarý düðüm düðüm eden sesiz hýçkýrýklar,
baðýra baðýra aðlaþmalara döner.
Adý bayramdýr o günün, sadece adý bayram…
Atalay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.