BABALARIMIZA DAİR ŞİİRLER

27-01-09
BABACIÐIM

Güldüðün zaman
Ýliklerimiz ýsýnýrdý
Kýzdýðýn da ise
Ýçimiz ürperirdi

Altýnda atýn vardý
Peþinden itin
...........Hiç ayrýlmazdý
Kuzularýn vardý
Ellerinden tuz yerlerdi

Öküzlerin böðürürlerdi
Týrnaklarýyla toprak eþerlerdi
Gâh tarlaný çütle yarar yýrtar
Gâh daðlarda düven döndürürlerdi

Bir de kölük teken vardý
Karabaþ koçunun yanýndan kaçar
Daha meyve vermemiþ
Fidanlýðýna dalardý

Bostanýn vardý
Köyün ortasýnda akan
Pýnarýn suyuyla sulanýrdý
Her yanýndan geçen
Bir tadýmlýk alýrdý

Anam ýyým ýyar
Kücülerdi argaç argaç
Culfada dokurdun mekik mekik
Ve çýkrýðýnda
Çocuk ellerimizle sarardýk
Porsak porsak masuralarý
Görmezdin duymazdýn
Kardeþ kavgalarýmýzý

Hacetlerin vardý
Usta ellerin
Eðri büðrü odunlara
Þekiller verirlerdi

Ellik, *aðarþaklý ið, kirmen, (1)
Boduç, yayýk, çatma,
.......Vargel yapardýn kemk’e
Pazu, teker, köp yapardýn
Kaðný arabasýna

Eðri aðaçtan eðek
Düzgün daldan ok
Ve tahtadan kýlýç yapar
Üçünü birbirine takar
Boyunduruða dört delik açar
Her öküzün boynuna
Bir çift samý baðlanýrdýlar
Ve sana *çüt kurduranlar (2)
Kimi çütünü dik
Kimi soya isterdiler

Kapýlar kurardýn
Aðýl, ahýr, evlik ve kilere
Söveleri muhkem ve güllepli

Hani tahtaboþ’da vardý
Büyük odanýn
Kapý ardýnda
*Týrabzanýn ötesinde (3)
Hacetlerin dururdu içinde

Týrpanýn vardý
Örs, çekiçle diþeðiler
Arada bir masat çalardýn
Çayýrlarýn vardý yoncalýklarýn
Bir ahenk içinde týrpanlardýn
Arkanda burma burma burar
*Horum ederlerdi (4)
Yarým dizine gelinlerin

Yerden kalkmazdý sofran
Eksik olmazdý misafirlerin

Babacýðým!
Bütün bu varlýklarýn
Sen ölmeden önce
........Öldürülenlerimizdi
Ama hâla bakýþlarýn ýsýtýr içimi
Unutamam ki o dað gibi çehreni



27-01-1993 Yýlýnda kaybettiðimiz
Kabrine bir kürek toprak atamadýðým babamýn
16. yýlý anýsýna


*(1) Aðarþaklý ið – Yünü, kýlý büken ip yapan Kirmen’in küçüðü alet

*(2) Çüt – Karasaban

*(3) Týrabzan – Odayý ikiye bilen aðaç korkuluk

*(4) Horum – yonca veya çayýrlarýn. Urgan gibi bükülerek oluþturulan destesi.

Hüseyin Zengin(kehya)

ÞÝÝRE YORUMUM

Babalarýmýz
önce atýný,
peþinden itini kaybetti,
kuzularý da gidince
tuz kalmadý ellerinde.

Öküzleri önden gitmiþti zaten,
döðenleri,sabanlarýda iþe yaramaz diye yakýldý.
hayvan mý kaldýki köylerde
çayýrlar biçilsin de horum yapýlsýn.

Viranelere dönen köylere de
misafirler de uðramaz olduki
sofralar kurulsun.
Muhabbet olsun dostluk kurulsun.

Ama mutluydular,
Dolu dolu yaþadýlar.
Stres nedir bilmediler
Hani þu çaðýn hastalýðýný.

Topraktan doydular,
Topraðý doyurdular.
Adam gibi adamdýlar.
MEKANLARI CENNET OLSUN.

Bizler,
önce babalarýmýzý,
ardýndan köyümüzü
kaybettik.
Onlar olmasaydý atý,iti öküzü de
göremeyecektik.
Zaten hiç soframýz olmadýki
dostumuz olsun.

Ama en acýsý da ney biliyormusun?.
Babamýzla,
köyümüzle,
baba ocaðýmýzla birlikte
binlerce kelimeleri de
artýk kullanmadýðýmýzdan
dilimizi kaybettik.
Ýþte en acýsý

ANA DÝLÝMÝZÝ

kaybettik.

ÖZÜMÜZÜ

kaybettik.

kehya kardeþime ithafýmdýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: