Bir parkta bir banta iki elim bir baþým anlatmaktayým kederimi kendime birazda aglamakyayým buraya gelmeden almýþtým yarým dert yarým keder birazda hüzün sardýrmýþtým
yüz yüze kalnýþtým önce gözlerim utandý sonrada ben iki elim bir baþým yine dizlerimde kendime seninle soruyorum neden nedensiz cevaplar veriyorum utanmadan anladým insan anlamýyor bu dertle yanmadan
birazda gözyaþýyla süslüyorum hüzünümü oturup acýyorum kendim kendime iþte bu kýsýr döngü yaþanýrken hergece içimi birgün korkusu kaplýyor panik atak nöbetlerim tutuyor yüz yüze gelirsek diye ben sadece korkmayý biliyorum korkularýmdan korkarak
erol.cuce
Sosyal Medyada Paylaşın:
erol.cuce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.